ساخت وبهینه سازی غشای پلیمری جهت جداسازی دی اکسید کربن از متان

در این پژوهش غشای میکس ماتریکس پلی اتر سولفون / کربن نانو تیوب چند لایه اصلاح شده با روش تبخیر حلال تهیه شد . اثر پارامترهایی مثل مقدار کربن نانو تیوب، فشار گاز ورودی ، ضخامت غشا بر روی مقدار تراوش متان، تراوش دی اکسید کربن و گزینش پذیری دی اکسیدکربن نسبت به متان بررسی شد.که نتایج این بررسی ها نشان دادند که در اغلب نمونه های غشایی ساخته شده افزایش فشار مقدرا انتخاب پذیری را افزایش میدهد، برای مقدارافزودنی کربن نانو تیوب اصلاح شده، یک مقدار بهینه وجود دارد و افزایش ضخامت غشا، مقدار تراوش پذیری را هم برای گاز دی اکسید کربن وهم گاز متان کاهش می دهد. با استفاده از روش شبکه عصبی، مدل عددی برای پیش بینی میزان انتخاب پذیری بدست آمد که صحت آن به وسیله تست های آماری تایید شد . مقدار بهینه ضخامت غشا، فشار عملیاتی و مقدار کربن نانو تیوب اصلاح شده توسط روش بهینه سازی ازدحام ذرات در نرم افزار متلب بدست آمدند.در بخش دیگر از کار آزمایشگاهی غشای میکس ماتریکس پلی اتر سولفون / گرافن اصلاح شده با روش تغییر فاز تهیه شد. در این بخش برای اصلاح سطح ذرات گرافن اکسید از آمین های دی متیل آمینو پروپیل آمین و اتیلن دی آمین استفاده شد .غشاهای ساخته شده با محلول های پلی وینیل الکل 2 و5 درصد پوشش داده شدند .اثر پارامترهای فشار و دما و درصد ذره اضافه شونده برروی عملکرد این غشاء بررسی شدند.که نتایج آزمایشگاهی حاصل از این بررسی نشان دادند که افزایش فشار در اغلب نمونه ها باعث افزایش انتخاب پذیری می شود و همچنین افزایش دما در محدوده مورد بررسی انتخاب پذیری را افزایش می دهد،و برای هر کدام از غشاهای تهییه شده با این روش یک مقدار بهینه از گرافن اکسید اصلاح شده وجود دارد که در آن مقدار مقدار عملکرد غشا بهینه می باشد.